cou

cou [koe]

〈m.〉

1 hals ⇒ nek

♦voorbeelden:

1    arrière, devant du cou • nek, hals

      〈plantkunde〉 cou de cigogne • ooievaarsbek

      〈informeel〉 casser le cou à une bouteille • een fles opentrekken, een borreltje pakken

      〈informeel〉 casser le cou à qn. • iemand in elkaar slaan

      se casser, se rompre le cou • zijn nek breken, zijn kop kosten 〈ook figuurlijk〉

      couper le cou • onthoofden

      serrer le cou • wurgen

      tendre le cou • ter slachtbank geleid worden

      tordre le cou à qc. • iets de nek omdraaien 〈ook figuurlijk〉

      se jeter au cou de qn. • iemand om de hals vliegen

      être endetté jusqu'au cou • tot over de oren in de schuld zitten

  → jambe

m

hals, nek

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.